Soms de warmte van zijn mond nog vers

op mijn net gekuste lippen.

Of masseerde hij mijn borsten

Bij mijn onbeschermde hart.

 

Als plots de alcohol in zijn adem

Me stokte

De geur van wiet me zacht ontwaakte

Uit mijn roes van kortdurend geluk

 

“Nee,” bracht ik uit. “Als je nuchter bent, misschien”

Je kilheid, risico’s

De leugens van veelwijverij

ik had ze je allemaal vergeven

Maar hier ligt echt de grens bij mij.

 

Ik heb er nooit één terug gezien.

 

nawoord: 19 april 2014
Woelend in een oud archief vond ik dit gedicht.
Ik weet niet wie het geschreven heeft.
Gezien de strekking, misschien ikzelf wel.