Achtenveertig uur geleden schreef ik mijn tweede stuk over Thierry Baudet. Daarin nam ik het voor hem op, en deed ik uit de doeken dat “nee” bij een vrouw kan betekenen;
Ik vind je een griezel maar ook Ik durf niet.
En waarom het tweede het speelveld is van de leuke foute man, het speelveld van de Major League

Toen ik s avonds een compliment kreeg op Twitter over dit stuk, werd het aangeprezen als dat ik “een grijs gebied verkende”. En sindsdien voel ik me als Hagrid, de reus uit Harry Potter. Hagrid is ook de enige die opkomt voor vleesetende agressieve magische dieren. Bijvoorbeeld een valse meerkoppige hond die hij Fluffy heeft genoemd. Hij neemt ze in huis als pup of in t ei, vervolgens loopt t helemaal uit de hand en uiteindelijk worden de gigantische spin, de meerkoppige hond en de vuurspuwende draak in de wildernis uitgezet. Of ergens geplaatst om mensen en tovenaars weg te jagen.
Monsters mogen in de tovernaarswereld niet als huisdier worden gehouden, want daar komen ongelukken van.

Zo is het ook met foute mannen. Die moet je ook niet voor huis-tuin-en-keuken doeleinden inzetten. Je kunt ze het beste gewoon laten rondlopen in de vrije natuur, ergens waar het niet de bedoeling is dat vrouwen zich nestelen. Bijvoorbeeld in een kroeg, of op Tinder. Of op Twitter, zou ik daar ook nog aan toe willen voegen. De reden dat ik me daar zo thuis voel is ongetwijfeld dat het er in principe niet veilig is. Je moet de accounts die je volgt met zorg kiezen, voor je persoonlijke ideale mix van spanning en liefde. Als je ervoor kiest echt mee te spelen, en dus je mening te ventileren en je plek in t spel in te nemen, dan moet je rekening houden met tegengas. Twitter, Tinder en de old skool kroeg zijn allemaal plekken waar foute mannen ongestoord hun gang kunnen gaan. Ik vraag me al jaren af waarom ik Twitter verkies boven een echte datingsite, boven Facebook, en zeker boven ALLES met alleen een foto en vijfentwintig hashtags erachter (kots), maar ik realiseer me nu dat dit grotendeels te maken heeft met het feit dat Twitter de natuurlijke habitat is voor de object of my affection;
de foute man.

Zoals Hagrid helemaal week wordt van zijn Norwegian Ridgeback dragon Norbert, zelfs als hij constant de boel in de fik zet met zijn adem, zo voel ik met foute mannen zo n natuurlijk band, dat ik me nu pas realiseer dat ik inderdaad een grijs gebied besprak in mijn blog…
Het adagium nee is nee, openbreken ten behoeve van nee kan ook “ik durf niet, hou mijn hand vast voor we dit spannende spel gaan doen” betekenen, dat dat snel uit de hand kan lopen. Voor je t weet staat de boel in de fik, is iemands hoofd eraf gebeten, of hangt hij of zij vastgebonden in de touwen alsof de spin Aragog himself je te grazen heeft genomen.

Door de opmerking “grijs gebied” begon ik me te realiseren dat ik net als Hagrid, mijn persoonlijke hobby boven het algemeen belang stel. Dat ik mijn voorliefde voor een exotische diersoort, namelijk de leuke foute man waar je de meest geweldige seks van je leven mee kan hebben, laat prevaleren boven mijn wens vrouwen onder alle omstandigheden te beschermen. Dat ik het vasthouden aan het nee is nee criterium, nog veel meer dan het huisdierverbod, een Draconische maatregel vind die vrij contact met mijn lievelingsdier onmogelijk maakt.

Het grote probleem met het criminaliseren van vrouwenversierders aka de leuke foute man, is dat er vrouwen zijn zoals ik die hen echt heel erg leuk vinden. En die je écht geen plezier doet met een Golden Retriever of een ander gehoorzaam huisdier. Maar wat ik, en iedere man of vrouw die zich begeeft in de Major League of dating, ons goed moeten realiseren is dat wij dingen aflezen aan elkaar, die gewone mensen helemaal niet kunnen of willen zien. Zoals Hagrid met draken omgaat, zo kan ik met foute mannen omgaan. En zij met mij. Het zal erom spannen wie de draak is, en wie Hagrid, maar uiteindelijk gaat t erom dat we gelijkwaardig zijn aan elkaar en dat dat dus niet zoveel uitmaakt. We beleven beide plezier aan het contact.

Nogmaals, en dit heb ik ook in het stuk over Thierry Baudet uitgebreid besproken, zijn leuke foute mannen sterk en sportief. De mannetjes die ik mijd als de pest en echt een gevaar opleveren voor verkrachting, spelen absoluut niet in de Major League want een leuke foute man zal nooit iets tegen je zin doen. En ja, dat is een grijs gebied. Helaas. Maar nogmaals; voor de kenner/mij is het heel helder. Maar ik begrijp de zorgen van vrouwen die maar duidelijk willen zijn en aan het nee is nee adagium vast willen houden. Helaas, want ik had die foute foute mannen er zelf liever ook niet bij gehad.
Ik hoop echt oprecht dat het artikel van maandag duidelijk maakt dat er een verschil is tussen een leuke foute man en iemand die desnoods met geweld pakt wat niet in vrijheid gegeven wordt. De reden dat ik opkom voor de leuke foute man, is dat ik niet wil dat zij op één hoop gegooid worden of in een kwaad daglicht komen te staan, terwijl hun enige misdaad is dat ze gewoon ongeschikt zijn als huisdier.

Terug naar dit speelveld. De Major League is dun bevolkt. Er zijn heel weinig mannen, en nog minder vrouwen, die dit spel willen spelen. En ik zie ook regelmatig mensen, mannen en vrouwen, wegvallen omdat ze getemd worden en ergens binnenshuis worden gehouden. Vaak hebben ze dit proces zo geïnternaliseerd dat ze zichzelf ook nog betere mensen vinden nu ze gesettled zijn. Hoewel ik ze bijna allemaal heb zien terugvallen naar hun natuurlijke gedrag. Als zwervende wolven, solitaire tijgers, of als Twitter draken waar iedere tweet de wereld in vlammen zet!
En zo overtuigd of lijdzaam als ze tijdens hun gevangenschap nog zijn?
Zo opgelucht zijn ze als ze hun vrijheid terug hebben.
Ze hebben letterlijk de ketenen van zich afgegooid, ruiken het avontuur, en kijken nooit meer om.

Toen ik 18 was kreeg ik een babypoesje. Ik noemde hem Peertje. Ik liet hem niet castreren, omdat ik liever wilde dat hij een intensief leven had, dan dat hij zijn leven op een kleedje voor de openhaard zou slijten. Hij groeide op tot een stevige kater, die regelmatig tijdens het aaien ineens zijn tanden in je hand zette, je pols omvatte met zijn armpjes, en dan met zijn achterpoten je huid begon te ontvellen alsof je een vogeltje was.

Met hem bungelend aan mijn arm, liep ik dan naar de garage waar ik hem eraf haalde en snel de deur dicht deed zodat hij even af kon koelen. Ik ben er nooit vanuit gegaan dat hij zou stoppen als ik “nee”, zei.
En als hij dat wel had gedaan, dan was ik enorm teleurgesteld geweest.

~ LS Harteveld
curator van foute mannen

mijn boek over “mijn” foute man
(hoewel dit bezittelijk voornaamwoord uiteraard groteske onzin is)
Big
erotica and diaries
is hier te koop met 25% korting
of ik heb nog één exemplaar thuis (€ 20 + evt € verzendkosten)
Volg mijn Twitter of Facebook page voor updates, of schrijf je in voor de private mailinglist op deze site.

link naar mijn allereerste artikel over het omstreden boek van Baudet
In priase of Thierry Baudet