Tag archieven: cougar

Cougar is a woman dating a man at least 7 years younger than she is. The young man would be called a cub.

Wachten op Arie Boomsma

Ik ben heel voorspelbaar. Schotel mij een mooie donkere jongen voor, liefst met hese zachte stem, en ik rol spontaan op mijn rug met al mijn cougar pootjes kraaiend door de lucht. Dat kan Taylor Lautner zijn. Of Geza Weisz. Jesse Nambiar. Luke Pasqualino. Maar ik kan ook 15 mannen noemen die geen 21 zijn, en soms zelfs (de horror) blank, echter allemaal namen die jullie net zo min iets zouden zeggen. Nou vooruit – Brad Pitt, Lenny Kravitz en Denzel Washington.

Het Handboek voor de liefdespanter is niet bedoeld om mijn vrij voorspelbare reactie op het elite corps van het mannelijk ras te verklaren. “Tenzij je het uiterlijk hebt van Arie Boomsma…” begint zo’n alinea dan. Want wie het zo getroffen heeft, kan wel een potje breken bij de vrouwtjes. Een seksschandaaltje hier en daar. Een foei-lelijk karakter. Een drugsverslaving die als oorlogswond wordt geëtaleerd. Het wordt meneer allemaal vergeven. Nee, dit boek is “een succesgids voor de kansloze casanova” zoals de ondertitel aangeeft. De self-made man op het gebied van de liefde. En die blijk ik ook te kennen, want Jan Heemskerk, jaren de baas bij het grootste mannenblad van Nederland, heeft zich vanaf de logge, slecht geklede achterhoede opgewerkt tot de pussy magnets van de apenrots.

Me and Jan Heemskerk. Laten we daar even duidelijk over zijn, voor er verhalen komen. Het is een man waarvan ik mij altijd heb afgevraagd hoe het komt dat ik hem aantrekkelijk vind. Aangezien Jody Bernal er twee keer lang en breed inpast, valt Jan af als “mijn type”. En blank en blond en groene ogen…. Jan doet mij nog het meest denken aan mijn vriend Hagrid, een polygame zwartbaardige zeerover met een levende harem. Elke keer als ik bij ons afscheid mijn armen om Hagrid’s grote postuur sla en mijn wang tegen zijn navel vlei, drukt hij mij op het hart (of iets lager): “Je weet het! Je kan zo meer krijgen schat.”

Ook bij Jan zou ik dan verward doch beslist nee zuchten. Hoewel, iets minder beslist. Jan hoef ik immers alleen maar te delen met Mevrouw Heemskerk.

Aangezien Jan dus tot het selecte gezelschap van mannen behoort die mij zonder driedubbele salto van de hoge duikplank, zonder zwoel gezongen lied, en zonder modellencontract bij een Frans parfumhuis, het bed in zou kunnen krijgen, geef ik de man wel de nodige credits op het gebied van de Liefde. Jan knows stuff. Als wat Jan doet is aangeleerd, betekent dit dat alle mannen die ik niet aantrekkelijk vind Jan Heemskerk kunnen worden. Of dan op zijn minst Marcel Langedijk.

Het boek opent met de 1-staps aanpak tot seks in de oertijd (tikje op het hoofd met de knots, en doe je ding) en de belofte dat het boek uitlegt hoe je vandaag de dag bewapend met pen, pollepel of gitaar, geweldloos aan je trekken komt. De indeling is in de vorm van 11 liefdespanters, die 11 kwaliteiten vertegenwoordigen.

Nu is de verleiding groot, als de buik van Jan H. waar ik mij als God het wil ooit nog tegen aan zal vleien, de leukste, sprankelendste, nuttigste tips, hier te herhalen. Dat bewijst dat Handboek voor de liefdespanter, succesgids voor de kansloze casanova door Jan Heemskerk en Marcel Langendijk uitgegeven door Prometheus een boek is dat je je verwarde zelf (male or female), je langzaam uitzakkende partner of een 40 jarige maagd cadeau kan doen. Maar wellicht koop je het boek wel niet meer als ik de grootste aha-erlebnissen al deel.

Wil je als man weten waarom je geen succes hebt bij de vrouwtjes, of als vrouw waarom je dwars tegen al je voorkeuren heel makkelijk uit je broekje bent te krijgen (ja, ook jij ja!), en wil je er bovendien hardop om lachen? KOOP DAN DIT BOEK.

Zelf leef ik al maanden solitair, vermoedelijk ga ik voor de tweede keer een jaar volmaken sans seks. Misschien schrijf ik wel een boek deze winter: Handboek voor de liefdespanda. Voor alle wijfjes die net als ik op 1 keer per jaar uitkomen. Want als het 11 hoofdstuk tellende Handboek voor de liefdespanter mij iets heeft geleerd, dan is het dat mannen niet voor niets vaak mis schieten; vrouwen werken niet mee, want seksen interesseert ze niet. Wij houden niet van seks. Niet echt. Eigenlijk net als Arie Boomsma.

Sex, chocolate and Valentino

His cock filled my greedy mouth, my eyes closed in concentration and bliss as my lips closed around the shaft and slid up to the tip. It was sweet and salty, the taste mixed with my saliva. I could hear his moan and feel his fingers playing with my hair. My arms were wrapped around his legs, soft pale skin of the inside of my forearms hugging to the smooth back of his thighs. I massaged his butt cheeks. Gropingly. Manly. I slid a pinkie down through the crack and drew it back with the other fingers before it reached his asshole. Valentino was finally mine.

When I woke, I wasn’t eager to remember this dream. It wasn’t real. It wasn’t like last Thursday, when you entered that restaurant, with a woman your own age, and me finishing my over-the-top long and chatty lunch with a colleague. You were seated at the only available table, right next to us. I worried whether you would refuse the table, but you stoically started to peel off your coat and smiled. Your cool effectively hid your feelings, and puzzled me.
“Hi, how are you?”
Your voice was still clear. Unharmed by three years of beer drinking, short nights and other crimes of student life. Your skin was smooth, still that remarkable blemish free caramel color. Like a Milan fashion model after Photoshop. I stuttered “I’m fine.” Or “Your hair is different.” Or “I still love you.” And in response to whatever it was I managed to say, you replied: “Yes, it’s a lot shorter.”
The half long hair was gone, the short black cut was parted to the side. Every hair in place. And your eyes. Darker, darker, darker than I remembered. Your eyebrows black and sharp. This was Bambi with cheekbones. I couldn’t hear the words of my colleague. I watched her mouth moving, and waited for it to stop.
“Yes, you’re absolutely right,” I reassured her, although I had no idea what she had said, nor remembered what we had been talking about for hours. “But I have to leave now. And I really mean now.”

No matter how much you are in love, or heartbroken, there comes a point where you start to cope. My first lover after Valentino, was unintentional. With the messy break up with Valentino still fresh, I knew dating was pointless. No one would draw out the same feelings, and I wasn’t going to pretend to be okay. I was an emotional wreck, and was gearing up for an old spinster-life, when I met a student who was Valentino inverted. The same age, from the same neighborhood and he even knew Valentino as I later found out. But instead of the double digit numbers Valentino was devouring every year, this boy had a shy virgin-like quality. No bad boy. He didn’t drink a drop when he had to drive home after staying with me. The only thing he had in common with Valentino were the large brown eyes. He left me after a few weeks, for a girl with a hamster. They’re together still. Thrown back into love sickness over Valentino, I just couldn’t make myself see anybody else again.

2011.
A few days short of my “Panda year” celebration, of not having sex for a whole year, I met Samuel. Within half an hour I kissed him. That same night we had sex. And again. And again. And again. And then never again because big black bad Samuel wanted me to take a backseat in his life, presumably to be on call for when he felt like IT. I had not even accepted that from Valentino, let alone that I would settle for these whore-for-free terms with anyone else.

And then? A normal relationship with a nice guy. I love you, you love me. We took holidays together. Met each other’s family. It was my ultimate attempt to have a relationship that existed in the real world, instead of a man who by now only existed in my heart. I didn’t know where Valentino lived, nor who he was seeing, but I knew Valentino had pushed me out. Look Valentino! I have a relationship! And a once in a lifetime ride through dark and dirty sex that I could never have had with someone I had been in love with for years.

2012
Nubian Prince! Sweet, dark and smart. And I remember thinking, all horny, “He’s only 22.” when he was fucking me. Only to realize then, that he was even younger when we were lovers years ago. (For the story it would be good to say “that’s when I came”) Aside from The Southern Region, Nubian Prince also lingers very closely to my heart. But has effectively, and in a gentle manner, made it clear that our perspective is limited. Unfortunately for me, he got a girlfriend shortly after the 2012 edition of our sex liaison had started.

In the lobby of the restaurant I collapse, I squat down, and lean my back to the wall for support. I drop my head, chin to my chest.
“I told you I’ve written a book right?” I pant, trying to explain my speedy exit and chaotic behavior. “About the 19 year old student I fell in love with?”
“No,” she says. “You didn’t, but now you do.”

The fireworks in my belly, the nauseous feeling that I don’t remember having for years. I imagine how I will stop eating, in response to this rendez-vous, and get real thin and turn into a ghost/writer. But I don’t. I get an unstoppable craving for chocolate, the darkest I can find. And salted cashews. I have even started fantasizing about mixing the two together.

Just until the preferred substitutes come along.

Reünie

Dat ik nog wist in welke maand we elkaar hadden ontmoet.
Waarom zijn exotische schoonheid boven alle andere verheven was.
Dat ik de jaren kon tellen dat we elkaar nooit hadden gezien en de verliefdheid was gebleven.

Het duurde even voor ik mij realiseerde dat mijn minutenlange betoog, over dat je sommige mannen nou eenmaal nooit vergeet, misschien niet was wat een vrouw die net drie vrije dagen kapot had gehuild, wilde horen. Maar Famke stelde mij gerust.
“Ben ik tenminste niet de enige gekkin.”
Het was al meer dan een jaar uit, en er waren al andere mannen geweest. Sinds kort zelfs een 21 jarige die Famke (zelf opgegroeid met Maya de Bij) na een nacht in de kroeg door haar bed had gehaald. En nog was er die pijn. Dat schurende, kloppende knagen, dat de eerste dagen dat je vrij bent bijna prettig aanvoelt. Al is het maar van opluchting omdat je het nu niet meer hoeft weg te drukken om sociaal, productief, en normaal te zijn. Maar dat je daarna alsnog met een mokerslag je tegen de vlakte hamert. Voor iemand die net drie dagen coma huilen achter de rug had, zag ze er belachelijk stralend uit.
“Ik ben weer begonnen met roken,” verklaarde ze.
We trokken vanaf de blauwe borden van Hoog Catherijne, die al lang geen blauwe borden meer waren, het snikhete Utrecht in, op zoek naar verkoeling. Het opschrijfboekje in mijn tas, want ik ging haar leegwringen. Eindelijk kende ik iemand die het ook met een jonge man had gedaan. En daarnaast wil ik alles weten over vroeger, de tijd dat ik haar broertje Auke op een haar na had ontmaagd.

De reünie de dag ervoor was ook een enkele reis teletijdmachine naar de 90’s. Een oud studievriend bezocht mijn woningbouwhuisje, en deed zich tegoed aan de onkruidbak die op mijn leeftijd een Intratuintje hoorde te zijn, mijn snotverwende katjes, en de vierpitter met de sticker “1 maand garantie”. Zelf had hij een kookeiland met inductieplaat. In zijn stationwagon met kinderzitjes reden we richting de reunie. Het grootste deel van het brallerige terras had ik 15 jaar niet gezien. We constateerden dat we er met 40 allemaal nog erg strak, stralend en gelukkig uitzagen.
“Is Melle er niet?” vroeg ik terloops. Melle was een heerlijk jong geweest, net zo leuk als mijn eigen vriend indertijd. Mijn vriend ving kikkers, en Melle hielp de schapen met lammeren. Ze leken ook in andere opzichten op elkaar.
Maar Melle was er niet. En mijn inmiddels ex-vriend ook niet.
“Melle was drie jaar jonger,” trok een jaargenote een onsmakelijk gezicht.
Waarop de twee andere vrouwelijke jaargenoten opmerkten dat ze tegenwoordig door studenten en ander grut achterna werden gezeten. Of de heren die obsessie voor ouder nou ook hadden gehad, toen ze zo jong waren.
Het antwoord op de vraag ontging mij, want ik had ongelofelijke honger en de ober was mijn bitterballen vergeten.

Ledig Erf deed zijn naam eer aan, en Famke en ik kozen een tafel op de lege helft van het terras. De wijn was vrieskoud, en mijn bitterballen kwamen direct. Nog voor de tweede wijn hadden we tot in detail de bedprestaties van Famke’s scholier besproken.
“Ongelofelijk dat ze al zo goed kunnen neuken niet?” Ook roemde Famke zijn zorgzaamheid, en het geduld toen hij er achter kwam dat hij met “een wereldvreemd vrouwtje” van doen had. Dat was althans haar eigen conclusie toen ze hem had gevraagd of ze nu een kauwgar was.
“Waarom heb je dan geen contact meer met hem?” informeerde ik. “Je had de afgelopen week ook op je rug, tussen de chocola en de condooms kunnen doorbrengen.”
Famke beloofde me plechtig dat ze het alsnog zou overwegen, volgende vakantie week.
“Hij heeft wel al een relatie. Met een heel gemeen meisje.”

In de jaren 90 woonden Famke en ik hetzelfde studentenhuis. Mijn gelukkige relatie voorkwam helaas niet dat ik regelmatig andere mannen begeerde. Door deze verleidingen te delen met iedereen die het wilde horen, of niet wilde horen, voorkwam ik effectief dat ik vreemd ging of mij vergreep aan iemand’s maagdelijkheid. Geen Auke. Geen Melle. Sociale controle was mijn redding. Ik wilde immers niet het slettebakje van mijn studie noch de harlot van mijn huis worden. Liever was ik de Koningin van de Zelfbeheersing.

“Denk je achteraf dat ik wel of niet met Auke had kunnen doen?” vraag ik haar op de vrouw af. “Of was dat fucked up geweest?”
Famke haalt haar schouders op.
“Ach, hij date al vanaf zijn 20^e in Groningen, omdat in Friesland de vrouwen op waren. Ik geloof niet dat er nou zo heel veel aan stuk kon.”
De nacht dat Auke met zijn vriend in de casa van zijn grote zus zou logeren, was ik bij mijn vriend gaan slapen. Ik wilde de cougar niet op het spek binden. De jongens hadden pizza gemaakt in de pan, omdat er niemand thuis was om uit te leggen hoe de oven werkte.
Famke suggereert dat ik Auke maar moet mailen, vragen hoe hij er tegenaan kijkt.
“Maar als over een week ineens zijn verkering kapot is, dan weet ik van niks hoor.”
Maar ik stel haar gerust dat ik nooit iets begin met mannen die al een vriendin hebben. Famke steekt een Marlboro op en schenkt me een gulle lach.
“Auke is toch veels te oud. Hij weet zelfs al hoe de oven werkt.”

Cougar rules

Gay men are judged, for being promiscuous whoring creatures indulging in unnatural sex. Usually the criticism comes from normal men, who are merely promiscuous and whoring, and save the unnatural sex for a female partner. Lesbian women too, are judged. The fact that they set up their own party, makes men say the cruelest things. And that they rather buy their sperm by the bottle, instead of with the smelly half-ape it came from, doesn’t improve the relationship either. The third minority prone to discrimination (omitting bi- and transsexuals and transvestites, in favor of clearity) are older men who date younger women. The root of this discord is that the monkeys were counting on the Silverbacks to grow flabby arms and prostate problems, and now they actually have to accomplish something for themselves in order to get to the girls. Bokito is not giving up his hard earned right to the juiciest chicks, and the biggest bananas.

On June 10, 2008 I discovered that I liked young men, although at the time I thought it was just one pretty faced incident that walked into my yoga class. I was paralyzed. And that moment, when you feel your heart being drawn out of you, into the hands of a reckless 19 year old, you see your life passing by you. But when after a few months of staring, stuttering, flirting and no, not fucking, you find you are still breathing, you realize being borderline pedophile is a condition you can still grow old with.

Fortunately for me, the cougar virus, first spotted in America a short while before, was spreading and successfully conquering the continent one cub at a time. A cougar is a woman of at least 35 years old, dating a cub, a man 7 years younger or more (preferably more). Our age gap was more than 16 years. We qualified twice over.

After the initial horror of desiring the barely-legal, I stepped up to play the part of cougar. An empowering choice! I transformed from being a victim of my heart (or more South perhaps), into a predator who could choose between kill or kiss, between suck or bite. Depending on how much I liked what I encountered, and how old it was.

Eager to test the sturdiness of my new identity, and up for a fight, I stepped out of my cage and became very vocal about my preferences. But the alpha male that owned the gym where I taught my classes, just petted my mane and told me to go for it. My friends all asked how they could be me. And all the straight men wanted to have sex with me even more. Okay, that last bit shouldn’t have come as a surprise.

Four years and four cubs later (yes, fucking), I realize that being a cougar is, by all means, a sexual preference. Even though I am not excluding a whole age group beforehand, I know what I like: flawless cheeks and a strong jawline, a clear voice asking intrusive questions, big Bambi eyes playing innocent after breaking my spirit. After the initial scare, I’ve come to like my heart in the hands of someone young. He only plays and doesn’t go for the kill. Wounds heal quickly, love heals all, it’s all very Disney.

But I would appreciate a little more opposition. I would like to be chastised for seducing innocent men to have unnatural sex with someone twice their age. For going for the hardest bananas and the juiciest tricks. Because your reprimands would confirm what even Disney knows: That it was never a monkey, that was king of the jungle.

LS 13

The magazine didn’t have a very clear idea on what they wanted when they contacted me. Hot stories? Hot pics? Or was the interview request a wile of the pretty-faced reporter to maneuver himself into the lair of his online cougar LS Harteveld? The latter was unlikely. The journalist was known to flirt strategically, just to keep the lines of communication lubricated. He didn’t do it to have sex, didn’t need to either.

I had just positioned myself in a stand-off with my fans, foes, and a handful of admirers who had crossed the boundaries of courtesy, privacy and good taste. I was sick of them calling me names, leaving rude comments, and next to their foul mouths, I was annoyed by men not taking NO for an answer. NO! I don’t want to have sex with you “for an erotic story”. That was kind of included when I said I didn’t want to have sex ever. NO! You’re not my type, and I told you once and I shouldn’t have to tell you twice. NO! You don’t need to call me out of the fucking blue to criticize my work! NO! NO! NO! It was one of those weeks when you know the next hard cock pointing at you, will have you grabbing for some scissors.

After two days the reporter wrote a formal request to me and the rest of the mixed-age group of female writers with dirty minds. The magazine had decided on their demands: a) you had to write hard core porn and b) agree to pose with your face to the camera. (dramatic pause) That’s right: they were planning on publishing the portraits of women who describe every deviant sexual act in the Universe, to it’s last pounding, shivering, succulent detail. “The more explicit the better”, the reporter hammered his point, hopefully referring to our work not the pictures. “We’re a man’s magazine!”

There is a famous blog by Joris Luyendijk, about the banking world of London. He interviews the people who willingly plunged whole businesses, countries and ultimately continents, into financial mayhem. It would have remained a very small blog, if the confessions were to be published with portrait pictures, instead of with light blue standard avatars. Six-figures-a-year suits in the City have rights. Massacring gang members in El Salvador have rights. Robbers, rapists, stalkers and double murderers; they all have rights. And no one would dare to violate them.

But what about the victims? What about #bedofshame where a guy tweets a photo of a naked one night stand, that he secretly takes in the morning? Your ex placing your old sex videos online? What about the women who are followed home when they return at night, or can’t leave their house without some weirdo on the street making kissing sounds?

Victims do not have any rights, until the moment they are brutally violated. Until that video of you getting raped in the school yard is played on the late night news. Until your son is beaten, MS13 style, on a school square in effing Den Bosch. Until it’s all too little too late, and no one saw it coming. The moment the knife of your stalking ex slits your throat, that’s when you get your rights.

So yes I refused. And I will keep refusing. My stories are for everyone, but my face is for myself. Not that I don’t want to show it, but because I don’t live in a secured all-white suburban compound, with two pit bulls and a house ninja. I live alone in a small house, on the ground floor, in what they call “a colourful neighborhood”. Since I write erotica I have had prank calls on my home phone, old dates calling my cell in the dead of night, and strangers emailing me why I deserve the worst. They react on first impulse, exploring the boundaries of what they can and can not do in a trial-and-error like fashion. Until now, they all seem reasonably docile. They retreat when I scowl them, leave when I slam the door, and stop calling me after a month or two. But I’m not going to give any rejected date, jilted lover or perceptive neighbor, a reason to focus on me, more than I apparently already do.

They all have two topics, the men’s magazines we have in the Netherlands: sex and crime. And if I am to end up in the crime section, it will not be as a victim. I will poison the reporter. I will slay my competitors. I will breed an army of 22 year old cubs, who will kill at my command. Because then at least, none of the mags is allowed to show my picture.

Pessimist

Ik dacht eerst dat de Molukker bij hun coupé hoorde. Een blanke moeder erbij, een huwelijk in de Pinkstergemeente; ik zag de ouders van de grote lichtbruine jongen al helemaal voor me. De witte jongen met het petje was in elk geval niet zijn broer, noch goede vriend. Daarvoor was het gesprek te intensief. Mannen die elkaar kennen zwijgen, of praten over voetbal.
“Ik vond het niet verantwoord haar alleen te laten fietsen, maar toen stond ik dus wel om half twee midden in de polder en moest ik nog naar huis. Zoveel gefietst die dag.” De Nederlandse neus gaf zijn statige uiterlijk iets toegankelijks.
“Ben je niet blijven slapen?” de stem van de andere jongen was zachter, zo zacht mogelijk, alsof hij zich schaamde geluid te maken.
“Dat bood ze wel aan!” De verdwaalde deerne was dus niet helemaal op haar achterhoofd gevallen. “Maar ik was dat weekend bij mijn ouders. Dan zou ik ze zondag weer nauwelijks zien.”
De Molukse man vertrok, terwijl we midden in het vacuüm Amsterdam Utrecht zweefden, de caramel kleurige jongen schonk hem een brede lach. Hij had een beugel. De laatste ontboezeming dat hij nooit reed met ook maar een druppel alcohol, stapelde zich op de berg goede eigenschappen die ik in tien minuten had ontdekt.

Tussen het twitteren door kreeg ik een sms van mijn hartsvriendin en waakhond in drie jaar internetdaten. Dat was een korte date! Soms vind ik nummers in haar adresboek van mannen die ik al vergeten ben. Het gesprek van de jongens, of in elk geval het heldere krachtige deel dat ik kon verstaan, ging inmiddels over het woord pessimist. De lach van de jongen was aanstekelijk.
“Jij hebt toch ook VWO gedaan vroeger?” vroeg hij. Petje bleek hardnekkig onwetend.

Maar ik lig dus niet verkracht door een geile Marokkaan langs de A2, smste ik terug. Een paar weken geleden had ik dankzij slechte timing, een overvolle agenda, en bovenmenselijke beheersing, een middernachtelijk rendez vous met een godsgruwelijk foute twintiger aan mij voorbij laten gaan.
“Pessimist is ECHT een normaal woord!’ riep de jongen vrolijk, en zelfs voor zijn doen hard. Ik stak mijn hand op: “Agree!” Ik knikte erbij, en kreeg dezelfde beugelglimlach als de Molukker.
“ Straks bemoeit de hele trein zich ermee!” straalde hij tegen petje, en keek verwachtingsvol rond of er meer mensen zijn mening deelden.

De rest van het gesprek was zachter. Ik twitterde, telde nog drie goede eigenschappen, en vier van de zeven schoonheden waarvan ik er twee zelf verzon. Ik registreerde minimaal één verlangende blik van de mooie grote jongen richting petje.

Mijn telefoon piepte weer. Het was mijn vriendin. Het kan niet elke dag feest zijn.

Qui rogat, non errat

Een klein opgewonden vlekje in de fuchsia string. Ik lach ernaar terwijl ik plas, en maak vellen wc papier nat onder de kraan. Met mijn adem in dep ik ijskoud de binnenste schaamlippen en het gladde vocht rond de ingang. Gebonk op het raam naar de tuin.
Twee handen vormen een figuur tegen het gebobbelde ondoorzichtige glas.
“ Hartje!” roept Valentijn.
Ik hoor de sigaret die tussen zijn lippen wiebelt.

We eten vers wit stokbrood dat naar vakantie smaakt, met roomboter en parmaham.
“ Stond die computer daar vorige week ook al?’ kruimel ik mijn bord vol. Over een reuze processor is een plastic hoes getrokken, waar een appel opstaat.
“ Was dat van vroeger, toen ze die doorzichtige monitoren hadden?” vraag ik.
“ Nee, dat was de MacIntosh. Daar zat de computer al in. Deze ga ik ombouwen tot koelkast. Alle bruikbare dingen zijn er al uit.”
Ik stel mij de mini-bar voor in de studentenkamer. Tussen zijn bureau en het Nespresso apparaat. Hoeven we niet meer naar beneden voor de cappuccino melk en de rosé.
“ Je lijkt MacGuyver wel,” concludeer ik.
Maar Valentijn verzekert mij van niet.
“ Die maakte zoiets uit een haarspeld en een banaan. Ik koop gewoon een koelelement.”

Hij trekt me op schoot, languit over het krakende leer.
“ Heb ik je nou te hard gezoend?’ Zijn blauwe ogen lachen mij uit.“ Want ik proef bloed, en ik ben het niet.”
Hij bestudeert een sneetje aan de binnenkant van mijn onderlip. Stilzwijgend onderga ik zijn inspectie.
“ Wil je nog wel zoenen dan?” Mijn vraag prikt, bijt, schuurt.
“ Dat laat ik aan jou.”
Geen angst. Geen twijfel. Ook na lang staren kan ik geen barstje ontdekken in zijn zelfvertrouwen.
“Ga je mee naar bed?” fluistert hij, na mijn kus. “ Ook al is dat maar een halve meter verder.”
Het lichtje in een kleine vitrine met sex toys is aan. Er ligt geen doek over.

***
We zitten na het avond eten op de bank. Zijn blote voeten tegen mijn buik, mijn voeten in zijn schoot.
“ Volgens mij zit hier Patchouli in,” ruik ik de tube, als ik voor de vierde keer mijn palm vul met bodylotion. De droge huid van zijn voeten zuigt alles direct op.
“ Dat zou kunnen. Ik heb alledrie de geuren. Volgens mij is dit kaneel.”
Hij wikkelt mijn voeten in een witte handdoek, en reikt mij zijn tube aan.
We wisselen tubes, hij vertelt over een hotel in Amerika waar dit merk standaard in de kamers ligt. Mijn voeten stralen als hij ze uit hun deken haalt en ze weer begint te masseren.

Hoe ik over samenwonen denk. Over elkaars familie zien. Valentijn vraagt dingen die jarenlang geen man wilde hebben, of die ik nooit heb willen delen. Hij wroet in de 15 jaar die ik ouder ben dan hij.
“ Ik wil het weten,” zegt hij, elke keer als ik hem laat wachten op een antwoord.

Seks. De lucht klaart op. We maken grapjes over onze vrijpartij en de rollen die ook in bed vanzelfsprekend zijn verdeeld. Hij vraagt, ik stem in. Hij stelt voor, leidt, overschrijdt grenzen. Ik onderga, geniet, volg op. Of ik stel uit.
“ Zal ik je dan nu vertellen wanneer ik ook klaar ben voor geen condooms?”
Ik masseer zijn ruwe voetzolen. Hij kust mijn tenen. Ik praat over zijn laatste test, en die van mij. Over monogamie en blindelings vertrouwen. Valentijn trekt mij naar zich toe. De omhelzing duurt zo lang dat zijn stem me wakker maakt.
“ Lauren, ik moet je dit vragen. Maar als je ooit zwanger zou worden, wat zou je dan doen?”

Ik slik. Zijn blik is vol mededogen, zoals een dokter, zonder dat het je iets zou vertellen over hoe ziek je bent. Secondes tikken voorbij. Ik drink ze, sla ze op, kerf ze in diepe groeven. Ik begin mijn antwoord met dat je het nooit zeker kan weten totdat het zover is.

***
Valentijn staat buiten met mijn bagage. Ik zit op het toilet.
“ Het doet niet eens pijn,” roep ik door het ruitje heen en staar weer naar de plas. Zijn vingers. Zijn toys. Zijn pik. Waar houtje-touwtje-seks met andere mannen al kon leiden tot gevoelig plassen laat Valentijn’s gevarieerde repertoire op geen enkele wijze sporen na. Doortrekken. Wassen. Ik schud het koude water af en veeg mijn handen droog.
“ Valentijn?” roep ik door het grijsgrauwe glas.

Als één beweging zetten we onze handen tegen elkaar op de ruit. De hartjes zijn even groot. Aan de lach hoor ik dat zijn sigaret al uit was.