Tag archieven: Nathan

Mr. Bigs

SexandtheCity_2008_TSOccor_0002This is a Dutch blogpost-
for all erotic stories on Mr Big that followed check here

Ik heb een nieuwe vriendin op Twitter. Ze heet Thessa, heeft een Mr. Big, en blogt al 14 afleveringen vurig over hem.
Net als ik dus. Alleen heb ik al drie boeken vol en heb ik evenveel Mister Bigs, maar ik ben dan ook een halve generatie ouder. En zoveel is dat niet, drie biggies. Deze sub-species of men is namelijk altijd onbereikbaar en onbeschikbaar, en soms valt er eentje af. Aan drie zit je al snel.

Wie is Mister Big?

Mister Big (not his real name) is een personage uit Sex and the City, waar columniste Carry al in de pilot tegenop botst. Een goedgeklede man in pak, waarvan ze toen nog niet wist dat het Mr. Big was, raapt behulpzaam de inhoud van haar handtas van het trottoir.
S01 E01 featuring extra dunne condooms met reservoir 
In film termen heet dat de meet cute.
Mr Big is 6 seizoenen en twee speelfilms lang haar voornaamste love interest. Er zijn natuurlijk andere mannen, degelijke exemplaren die kunnen klussen en een hond hebben, you know the type. Maar wie ook maar iets van vrouwen begrijpt weet: dat gaat hem niet worden. Wie eenmaal een Mr Big heeft, is voor eeuwig verpest.
Het enige dat je kunt doen is een andere Mr Big zoeken. Voor erna of voor ernaast. Maar het type wordt je default waar je eeuwig naar verlangt. Gelukkig maar, want zo blijven er meer betrouwbare mannen over voor de vrouwen die dat nodig hebben. Om kindjes mee te maken of een ander project waarbij je niet meer rucksichtsloss met je tijd, geld en emoties kunt smijten. Een Mr. Big is een luxe product, dat slechts weinigen zich kunnen veroorloven.

With Nathan

Nathan

Nathan

Mijn eerste Mr. Big heette Nathan. Hij was eigenlijk te jong om een Mr. Big te zijn. Toen mijn beste vriendin voor t eerst over haar vreemdgaande collega vertelde dacht ik dan ook dat t over een gladde veertiger met een buikje en een naderende midlife crisis ging. Dom dom dom. Om te beginnen hebben Mr Bigs nooit buikjes, en zeker geen minderwaardigheidscomplex of andere psychische zwakheden. De players van deze aardbol zijn na hun geboorte allemaal te bad gegaan in de pot met ezelinnenmelk, honing en narcisme (waarschijnlijk had ik daar mijn eerste meet cute al), wat hun een leven lang beschermt tegen kritiek en zelfreflectie.
En Nathan had meer.
Zijn jonge 1 meter 90 leek op dat van de David van Michelangelo, zijn stem dartelde in vlotte one liners, en met gevoel voor drama vroeg hij toestemming voor hij je voor t eerst zoende, uitkleedde, en binnendrong. Hoewel ik moet toegeven dat hij de laatste grens nooit heeft beslecht. Mijn hart had ik niet onder controle, maar fysiek kon ik paal en perk stellen. Ondanks mijn grotendeels onbetreden perkje had ik niet gedacht ooit over Nathan heen te komen. Tot ik erachter kwam dat mijn beste vriendin al een half jaar met hem sliep, ik direct beide relaties met wortel en tak verwijderde en de resten ritueel verbrandde.

big-carrie2

Mr. Big

Mr. Big

Mijn tweede Mr. Big ga ik gewoon maar zo noemen. Iedere zelfrespecterende meisjes blogger lijkt er één te hebben dus ik kan niet achter blijven. Deze Mr Big voldoet aan alle kenmerken: charmante veertiger, hoog opgeleid, goedgekleed, sportschool en uiteraard: onbereikbaar. En ondanks dat ik ook hier precies wist wat voor onbetrouwbaar vlees ik in de kuip had, was ik totaal weerloos. Wat een vette tegenvaller! Ik was na Nathan immers al jaren Mr.Big vrij. Natuurlijk, er was een grote neger S. die mij na één nacht en alle sterren van de hemel liet vallen als yesterday’s news. Met replies zonder aanhef of groet. En daarom telt hij dus niet. Een echte Mr. Big beëindigt zelden relaties met minnaressen, en al helemaal niet op die manier. En ironisch genoeg zijn echte Mr Bigs tegenover hun veroveringen ook volkomen eerlijk dat ze vreemd gaan. Dat hoort bij t spel van de verovering:  dat je er bewust voor kiest met hun bezette lijf naar bed te gaan. Een vrouw in onwetendheid laten over je status en achteraf superkut reageren omdat zij teveel verwacht – dat is beneden de waardigheid van een Mr. Big. Overigens viel bij mij pas na een jaar het kwartje: was S. niet gewoon vreemd gegaan indertijd? Ik checkte zijn social media en kwam erachter dat hij inderdaad een relatie had gehad en karmisch zo zwaar te grazen was genomen dat hij het ternauwernood had overleefd. Zijn verdiende loon.

Dus in mijn Big vrije jaren waren er heus wel foute mannen. Die S. dus, maar bijvoorbeeld ook een minnaar die mij belazerde. Saillant detail: zijn pik proefde niet meer lekker toen hij begon te schuinsmarcheren. Dat was niet de reden dat ik er een punt achter zette, maar het heeft zeker niet geholpen. 

Natuurlijk was ik apetrots dat ik sinds Nathan Gate de emotionele sluizen onder controle had. Als mijn hart al openging dan was t bij een man die er behoedzaam mee omging, en het weer zachtjes terugstopte en toedekte als hij er niets mee kon. Ik was inmiddels vijf jaar Biggie clean. Dus toen ik mijn nieuwe Mr. Big ontmoette dacht ik dat t zo n vaart niet zou lopen. Maar net als met andere verslavingen: je komt er nooit helemaal van af.
Eén onverwachte zoen en ik zakte door mijn benen. Twee weken begripvolle emails en ik ging voor de bijl. En vijf schattige bijnamen en ongeveer even zoveel seksuele handelingen later kon ik t alleen nog over hem hebben. Inmiddels ben ik zo verslaafd dat ik leef op gele vla, holle beloftes en mij iedere dag voorneem te stoppen.
Wat uiteraard nooit gaat lukken.
Tenzij…. tenzij met hulp van mijn derde Mr. Big. Degene die ik ongemoeid zou laten. Waar ik afgelopen zomer afscheid van heb genomen na 7 jaar smachten en schrijven en nog wat meer kwijlen op t idee dat hij en ik…
my only hope.
Mijn enige kans deze gierende verslaving aan Mr. Big te overwinnen, is door het wapen in te zetten, waarvan ik hoopte dat ik het nooit meer nodig zou hebben. Mijn enige kans, is Benjamin.

1998 with Benjamin Bratt as Benjamin Cooper 3

Benjamin

Benjamin

Wanneer het precies begon, de terugkerende herinnering aan 1991 die veranderde in een muze en tot slot in een obsessie? Ik weet het niet. Maar wat niet geholpen zal hebben is dat ik in 2004 een vrouw tegenkwam die mij vertelde over haar jeugdliefde. Ze was alles wat ik one day hoopte te zijn: een stralend gelukkige kinderloze yogadocent in her forties. En sinds een half jaar had ze ook alle reden om iedere dag misselijk van geluk de wereld tegemoet te treden: haar jeugdliefde was bij haar teruggekomen.
Jaren had ze naar hem verlangd. Ze wist inmiddels dat hij getrouwd was, kinderen ook, en ze hadden het contact kort en zakelijk gehouden omdat ze geen van beide zijn leven overhoop wilden trekken. Maar waar hij ontspannen door leek te gaan met zijn leven, was het ’t hare gaan beheersen. Na jaren van stil en uiteindelijk openlijk verlangen had ze het advies van haar goedwillende omgeving ter harte genomen: laat ’t los. Nou weten we allemaal wat er gebeurt als je iets loslaat right? Dan staat t op je stoep. Bij haar was t letterlijk toen hij zich ineens bij haar meldde. Gescheiden, de hele mikmak. ’t Was alles waar ze ooit van had gedroomd.
Einde.
Of in mijn geval: nieuw begin.
Na dit voorval zou ik nog twee jaar in mijn relatie blijven, er een punt achter zetten, waarna ik herinneringen aan Benjamin zou krijgen. Ik zou over hem gaan schrijven, hem opsporen en mailen. En ik zou erachter komen dat hij getrouwd was en samen zouden we tot de conclusie komen dat we zijn leven niet overhoop gingen trekken. En dat zouden we ook niet doen. Ik schreef gewoon een blogje extra voor een jaartje of 7. Tot afgelopen zomer. Ik had inmiddels drie boeken vol en het was welletjes.

Ik plande een korte vakantie naar zijn land en vroeg hem ruim van tevoren om een ontmoeting. Sinds mijn Brad Pitt verslaving (die duurde tot de dag dag ik hem aanraakte, en hij mij) wist ik dat verlangens in de realiteit moesten worden ingelost. Dus hup Benjamin, laat je zien. Maar daar had Benjamin helemaal geen zin in. Of misschien had hij wel zin, maar aangezien hij minstens evenveel kon verliezen als winnen, sloeg het schaaltje door naar de behoudende kant. Een dag voor ik naar huis ging kreeg ik een afwijzing. Een goed geformuleerde, liefdevolle afwijzing, maar toch. Ik had meer grip gehad op Hollywoods grootste filmster dan op mijn eigen jeugdliefde.

Het was tijd voor plan B: ik richtte mij op drie te publiceren boeken waar ik als pure coping (of wellicht wraak…) direct de derde Het Boek Benjamin doopte. Voor 2015 laste ik een blogging sabbatical in, in de optimistische veronderstelling dat ik de tijd die ik normaal verspil aan blogposts zoals deze, aan mijn drie boeken zou wijden. En ik gaf de liefde op. Ik las t ook ergens: zoek niet meer naar liefde en hij zal zo voor je staan. En inderdaad. 48 Uur nadat ik de liefde had opgegeven zat ik met Mr. Big waarvan ik toen nog niet wist dat t Mr.Big was, aan de oliebollen over seks speeltjes te praten. Hij was mijn type niet, en alsof ik dit wilde bezweren vertrouwde ik hem de seksgeheimen toe die alleen mijn gay best friend mocht weten.
“Wat dacht je van een glazen dildo?” zei hij behulpzaam. “Dat is ook lekker koud.”
Ik dacht aan de extra dunne condooms met reservoir die ik in mijn handtas had en realiseerde mij:
in film termen is dit de meet cute. En hier is nu al geen keren meer aan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De Junta

Eerder blog in deze serie: de reunie

Famke vindt me bij de kalenders.
“Deze is wel leuk niet?” wapper ik met een Loesje week kalender, “Ik hou altijd alles bij, met jongens enzo.”
“Loesje? Dat is hyper aseksueel.” Famke trekt een onsmakelijk gezicht.
“Ik wil eigenlijk weer een Pluk kalender,” beken ik. “Pluk van de Petteflet. Zeker nog erger.”
“Pluk is in elk geval een jongetje.”
Onderweg van het station naar ons café geeft ze toe dat het ook wel iets voor haar is, een jongenskalender.
“Ik bedacht gisteren nog dat er maar één man was in 2012. Maar toen bleek dat ik allemaal kansloze kerels was vergeten. Dat zou mij met zo’n kalender niet overkomen. Weet jij trouwens hoe die jongen heette?”
“Je 22 jarige? Hoe zou ik dat moeten weten. Heb je hem niet meer gesproken?”
“Als ik de naam niet weet? Hoe sms je dan? Hoi. Komma.”

Geheel in lijn met mijn nieuwe dieet, waar ik mij sinds 1 januari met religieus fanatisme op heb gestort, gun ik mijzelf 1 wijn.
“Dieet?” informeert Famke, als de ober mijn tosti brengt. De kaas druipt tussen de boterhammen uit.
“Alles waar geen 13 oliebollen inpassen is voor mij een dieet.”
“Oh. Ik rook gewoon nog steeds.”

In onze studietijd walmden we ons studentenhuis blauw. Ik stopte halverwege mijn twenties, maar Famke liet de sigaretten alleen staan in de jaren van haar aan-uit-knipperlicht-wat-een-lul – laat ik hem David noemen. In plaats van David een laatste klap in zijn gezicht te gegeven, stak ze weer een sigaret op.
“Ik kwam David laatst tegen en reageerde net zo dramatisch als jij met Valentino. Ik vroeg bijna Met hoeveel vrouwen op dit feest ben je naar bed geweest? Bijna. Met hoeveel ontglipte al.”

“Valentino is finito. Net als Benjamin. Ik ben over ze heen, sinds – ”
Laat ik hem Rafael noemen.
Sinds oktober ben ik verliefd op Rafael van tv, die mijn emotionele huishouding flink heeft opschoond.
“Met wortel en tak uitgeroeid echt. Ik heb geen gevoelens meer voor Ben en Faalentino.”

Famke, die elk seizoen en elke feestdag wel een herinnering aan David koestert, overweegt ook op therapeutische basis verliefd te worden op Rafael.
“Hij schrijft toch? Dat doet het altijd wel goed bij mij. En het is een knappe man. Zo’n beroemdheid is ook lekker onbereikbaar.”
“Precies. En Rafael heeft bovendien een vriendin.”
“Wat? Verdomme, daar begin ik niet aan hoor. Heeft hij geen broer?”
“Nee. Wel een vriend. Die heeft het met half Amsterdam gedaan.”
Famke Googlet – laat ik hem Bas noemen – en klakt goedkeurend met haar tong.
“Zou Bas op ouder vallen?”
Ik verzeker haar dat Bas ongetwijfeld een zeer brede smaak heeft.

“Ik heb laatst ook iets gehad met een barkeeper, Sasha,” voer ik het aantal name dropping incidents nog verder op. “Hemel op aarde, net als Jonathan en Nathan. En niks meer van gehoord. ”
“Ook een cheater dus….” concludeert Famke.
Om Jonathan heb ik tot twee keer toe jaren getreurd, en voor Nathan heb ik mij door een existentiële crisis gesleept, waar iedere vrouw boven de 15 zich kapot voor zou schamen.
“En geen traan om Sasha gelaten,” poch ik. “Knap hè?”
Famke knikt en veegt mijmerend over haar tablet.
“Rafael is net Teflon, niets blijft meer plakken. Ik hoop dat Bas ook zo is.”

 

 

Made my bed

Someone suggested talcum powder; to rub it on the two squeaking planks, that were supporting my antique bed. I didn’t expect it to work, yet my boisterous white bed, that I would have kept even if the whole street could give me an alibi for every hour I tossed, turned or tingled with pleasure, became quiet. Now I really had the perfect bed. Enjoying the new-found silence I mused on how much luck this bed had brought me. It really had been years since I had slept with the wrong men.

Nathan. I ran into him again a few days ago. For the first time, dating back to 2007 Anno Domini, the American didn’t even bother to pretend he liked seeing me and only said hi after I cornered him and his suitcase with my bike. I didn’t get a kiss. Nor did I find out, in those hasty two minutes of formalities, where his hostility came from. Were the rumours true and was he back with my ex-best friend Lara? Or had he heard that I had spent a whole night drinking with the girl he had betrayed for over 5 years?  She was an expat from the Middle East, and I met her at a party last December. I affectionately nicknamed her Cleopatra.

Nathan and I had initially broken things up after a few months. I cried an afternoon, but the tears dried up. I stopped talking about Nathan and signed up for a dating site. And it was in this treacherous, year long interbellum of our relationship, that I dated two other questionable men.

Luca. The Italian photographer. I’m not in love with you. We’ re not having a relationship. For someone baptized a Catholic, he was remarkably truthful and rude. But maybe that was because he had become a Buddhist. The hedonistic pallet of wooing and courting, which would have served us so well in our afternoons of lovemaking and wine drinking, had been replaced with telling the truth. A habit I despised. Along with his beer drinking in bed.

M50 aka “the spy”. I don’t recommend dating 50 year olds. Especially not when they have a belly, still smoke, and you yourself are a 35 year old Yoga Goddess. I really don’t. But if you have to, then please check his kitchen cabinets for herbs, if his profile claims he likes to cook;  root the dishwasher for double wine glasses; verify the bedroom for long hairs that do not match your colour. And get the fuck out of his camera surrounded apartment (“Those are for the jewelry store below”) when his insurance agent insists that your British boyfriend is an Israeli. Do not postpone your departure until after you have located the armory.

January 2009. Despite the labyrinth of unpacked boxes, my new house oozed happiness. It had not been my choice to physically separate, my ex and I had been good housemates, but now that I had my own place I loved it. Even the trauma of Nathan finalizing things, for good this time, was wearing off its sharpest edges. Cleopatra described her break-up with Nathan as the worst thing she had ever experienced. It had taken her a year before she started dating again. For me it would be 9 months, including the loss of the friendship with Lara when she started dating Nathan behind my back. But in July 2009, with a new house, new best friend and an antique bed that I had painted myself, I was ready. That same month I had sex with South American surfer/rockstar A.

Kissing a linguist, stripped down to my waist under the streetlight.
Spooning up to a runner, cold, hard and bony.
Considering sex with a closet case gay.
A car salesman.
Yes, I made mistakes since my come-back to the dating market. But they never made it to my bed and we never had sex. Those faux pas were frozen in that comfortable zone where they make good anecdotes, not tragedies.

Tonight I’m going out on a date. He’s closer to 50 than 35. More belly than bony. He’s married, mischievous and could very well be a spy. Yet I’m confident that whatever happens, my bed will repel any foul play. I am safeguarded from the Nathans, Lucas and spies of this world, for as long as my bed remains.

Your gaze wanders back to the part where I was stripped down…. Hey, it was Summer, okay!

 

 

Voor hen die ringen dragen

Pakistaans? Arabisch? De vrouw met de volle lokken en olijfgetinte huid sprak in elk geval Engels, en bombardeerde mij onder de vuile blikken. Ook haar boomlange gay-best friend, met wie ik aan het begin van de avond nog erotische fantasieen over Ian Somerhalder had gedeeld, negeerde mij aan het einde van de potluck party inmiddels vakkundig. Vanaf de Tiramusu, was de buffer tussen ons  vijf meter en een clubje pratende expats. Ik sloot mij zwijgend aan bij een conversatie, om de  gastvrouw te zeggen dat ik naar huis ging, toen de Egyptische schone het woord tot mij richtte.
“ You know Nathan and Lara right?”
Mijn laatste slok witte wijn proestte in de gootsteen van het kookeiland. En dat was nog voor ik wist waar deze Cleopatra mijn ex-minnaar en ex-beste vriendin van kende.
“ I heard they’re back together again,”  zei ze toen ik mijn mond afveegde.

Nathan had tijdens onze affaire een relatie, naar nu bleek dus met deze Cleopatra. Hij bedroog haar met mij en willekeurig 37 andere zakelijke contacten, kroegmaatjes en exen. Cleopatra vindt een sms, smijt Nathan eruit, ik kom erachter dat hij aan het pimpampetten is met mijn beste vriendin. Het was allemaal jaren geleden maar de pijn droop ook op deze avond, na therapie, nieuwe vriendjes, en eindeloos vallen en weer opstaan, tussen onze verwensingen en vloeken.  Buitenechtelijke relaties blinken zelden uit in openheid, slurpen tijd, veroorzaken bergen verdriet en eindigen er meestal mee dat iedereen elkaar hoer noemt. Dat doe ik tenminste.

Cleopatra en ik sloten de gelederen. In een stille hoek van de keuken hieven wij het glas. To us. To love. May Nathan rot in hell. May Lara give him herpes.
Deze dingen verzin ik nu, want in werkelijkheid ging er zoveel drank doorheen dat ik geen idee heb waar we allemaal op hebben getoast. Ook alle geheimen die ze mij vertelde over Nathan ben ik goeddeels vergeten, hoewel ik mij nog herinner dat ik bepaalde dingen nipt voor haar wist te verzwijgen omdat ze haar zouden kwetsen. “ Had ik u maar eerder gekend, Hellenistische Heerseres, nooit zou ik u hebben bedrogen!” Ook dat wist ik voor mij te houden, dit keer om haar niet de stuipen op het lijf te jagen.

Het was aan die keukentafel dat ik mijzelf beloofde dat dit de eerste en de laatste keer was, dat ik mij moest schamen voor wat ik had gedaan.  Nathan’s excuus kwam nooit verder dan “ It’s complicated”  maar ook “ Mijn vrouw weet ervan.” , “ Wij liggen in scheiding.” Of “ Wij hebben een open relatie,” zou voortaan niet genoeg zijn om mijn stringetje uit te doen. Ook dat soort dingen wil ik uit haar mond horen.

Voor wie dat wil kan ik een stuk schrijven, over hoe wij (alleenstaande vrouwen) echt niet altijd zitten te vlassen op je echtgenoot. Wij hebben onze verplichtingen, carrieres, vriendinnen waar we elke mogelijke intimiteit mee delen. Zelfs vakanties, donkere kerstdagen en de druilerige zondagmiddag hebben we naar volle tevredenheid van onszelf ingevuld.  We zitten niet te wachten op een vent. En al helemaal niet op een single die naast ons nog vier andere kippetjes bespringt. Dan hebben we liever een getrouwde man, die het gewoon met zijn vrouw doet.

En jullie hebben een huis in een buitenwijk, deeltijdfuncties, een ivf tweeling en een zoontje met adhd. Dat is een investering die beschermd moet worden. Zodra één van jullie hele dubbellevens aanlegt op Twitter, Secondlove of de cruisingstrook van de A2, waait dat kaartenhuis om voordat de hypotheek is betaald.

Als je een vaste minnares zoekt voor jouw echtgenoot of vaste vriend, neem dan contact met mij op. Met pasfoto & aanbevelingsbrief altijd antwoord. Ik wil maar één relatie, maar bi-seksuele mannen mogen ook samen.

Verder ben ik straight as a doornail dus ik stap niet in jullie echtelijke sponde.
Al ben je de Koningin van Panama.