Pakistaans? Arabisch? De vrouw met de volle lokken en olijfgetinte huid sprak in elk geval Engels, en bombardeerde mij onder de vuile blikken. Ook haar boomlange gay-best friend, met wie ik aan het begin van de avond nog erotische fantasieen over Ian Somerhalder had gedeeld, negeerde mij aan het einde van de potluck party inmiddels vakkundig. Vanaf de Tiramusu, was de buffer tussen ons  vijf meter en een clubje pratende expats. Ik sloot mij zwijgend aan bij een conversatie, om de  gastvrouw te zeggen dat ik naar huis ging, toen de Egyptische schone het woord tot mij richtte.
“ You know Nathan and Lara right?”
Mijn laatste slok witte wijn proestte in de gootsteen van het kookeiland. En dat was nog voor ik wist waar deze Cleopatra mijn ex-minnaar en ex-beste vriendin van kende.
“ I heard they’re back together again,”  zei ze toen ik mijn mond afveegde.

Nathan had tijdens onze affaire een relatie, naar nu bleek dus met deze Cleopatra. Hij bedroog haar met mij en willekeurig 37 andere zakelijke contacten, kroegmaatjes en exen. Cleopatra vindt een sms, smijt Nathan eruit, ik kom erachter dat hij aan het pimpampetten is met mijn beste vriendin. Het was allemaal jaren geleden maar de pijn droop ook op deze avond, na therapie, nieuwe vriendjes, en eindeloos vallen en weer opstaan, tussen onze verwensingen en vloeken.  Buitenechtelijke relaties blinken zelden uit in openheid, slurpen tijd, veroorzaken bergen verdriet en eindigen er meestal mee dat iedereen elkaar hoer noemt. Dat doe ik tenminste.

Cleopatra en ik sloten de gelederen. In een stille hoek van de keuken hieven wij het glas. To us. To love. May Nathan rot in hell. May Lara give him herpes.
Deze dingen verzin ik nu, want in werkelijkheid ging er zoveel drank doorheen dat ik geen idee heb waar we allemaal op hebben getoast. Ook alle geheimen die ze mij vertelde over Nathan ben ik goeddeels vergeten, hoewel ik mij nog herinner dat ik bepaalde dingen nipt voor haar wist te verzwijgen omdat ze haar zouden kwetsen. “ Had ik u maar eerder gekend, Hellenistische Heerseres, nooit zou ik u hebben bedrogen!” Ook dat wist ik voor mij te houden, dit keer om haar niet de stuipen op het lijf te jagen.

Het was aan die keukentafel dat ik mijzelf beloofde dat dit de eerste en de laatste keer was, dat ik mij moest schamen voor wat ik had gedaan.  Nathan’s excuus kwam nooit verder dan “ It’s complicated”  maar ook “ Mijn vrouw weet ervan.” , “ Wij liggen in scheiding.” Of “ Wij hebben een open relatie,” zou voortaan niet genoeg zijn om mijn stringetje uit te doen. Ook dat soort dingen wil ik uit haar mond horen.

Voor wie dat wil kan ik een stuk schrijven, over hoe wij (alleenstaande vrouwen) echt niet altijd zitten te vlassen op je echtgenoot. Wij hebben onze verplichtingen, carrieres, vriendinnen waar we elke mogelijke intimiteit mee delen. Zelfs vakanties, donkere kerstdagen en de druilerige zondagmiddag hebben we naar volle tevredenheid van onszelf ingevuld.  We zitten niet te wachten op een vent. En al helemaal niet op een single die naast ons nog vier andere kippetjes bespringt. Dan hebben we liever een getrouwde man, die het gewoon met zijn vrouw doet.

En jullie hebben een huis in een buitenwijk, deeltijdfuncties, een ivf tweeling en een zoontje met adhd. Dat is een investering die beschermd moet worden. Zodra één van jullie hele dubbellevens aanlegt op Twitter, Secondlove of de cruisingstrook van de A2, waait dat kaartenhuis om voordat de hypotheek is betaald.

Als je een vaste minnares zoekt voor jouw echtgenoot of vaste vriend, neem dan contact met mij op. Met pasfoto & aanbevelingsbrief altijd antwoord. Ik wil maar één relatie, maar bi-seksuele mannen mogen ook samen.

Verder ben ik straight as a doornail dus ik stap niet in jullie echtelijke sponde.
Al ben je de Koningin van Panama.