Tag archieven: Marieke

Yoga student and new best friend of LS Harteveld. Marieke is 10 years younger, so that makes their relationship kind of cougar-cub like too.

Pandajaar

 



“Wat een rare soep heb jij,” inspecteer ik de kom die naast mijn puntzak frieten staat.
Louka kijkt verlekkerd naar de dikke brei met halve erwten. “Fantastisch he? Niet die gladde troep.”
Al maanden nemen we elkaar mee naar onze favoriete hang-outs. Louka weet inmiddels waar ze de beste bitterballen serveren, en ik waar alle afgestudeerden flirten. Louka is verliefd geworden op de kater van mijn koffiebar, en ik op het fotomodel van zijn koffiehuisje. Een pandajaar is een jaar waarin je geen seks hebt, en Louka is mijn panda vriend. Totdat ik mij, zo waarschuwde Louka “weer ieder weekend door negers laat nemen”.
“Wanneer loopt je panda jaar af?” informeert Louka.
“Negen maart. Ik ben er ook wel aan toe moet ik zeggen.”
“Je hebt inmiddels ook je doel bereikt.”

Valentino vergeten. Done. Benjamin vergeten. Check. En sinds Louka mij erop heeft gewezen dat ik vriendelijke begripvolle mannen, nog niet half zo geil zou vinden, is ook Het Raadsel opgelost waarom de meest vluchtgevaarlijke, bindingsangstige exemplaren in mijn bed terecht zijn gekomen. Of waarom het met de lieverdjes niet werkte.
“Ik heb trouwens nog een reden bedacht waarom ik geen relaties meer heb: Marieke.”

Marieke, mijn grote sterke BFF, een jonge vrouw met een baan in de wetenschap, die ik echter vooral roem om haar stevige armpjes waar ik graag mee knuffel. Ik verzorg haar als ze bij mij slaapt, en zij houdt van mijn katers als “mama een weekend weg is”. We hebben een eigen wereld, een eigen taal, en mijn familie noemt ons bij onze fantasienamen.
“Ik hou onvoorwaardelijk van haar. Van Marieke en van de katten.”
“Je hartje zit vol.”
“Precies. Alleen zuidelijker, daar is wel ruimte.”

Louka krijgt een berichtje. Een meisje wil haar Grieks op hem oefenen.
“Bofferd. Schrijf haar maar terug dat die behoefte geheel wederzijds is.”

We rekenen af en hij bekijkt mijn boodschappenlijstje.
“Hoeslaken? Ik moet nog een nieuw dekbed. En uit interesse – waar koop je zo’n blocnote?”
Het is een roze papiertje met een print van poëzieplaatjes.
“Al het beddengoed is in de aanbieding. Zullen we samen naar de Hema gaan?”
De natte sneeuw snijdt in ons gezicht, maar we weigeren voor die honderd meter een muts op te zetten.

Na een paar minuten Hema staat Louka weer naast me, vier-seizoenen dekbed onder de arm. Ik bestudeer lege vakken.
“Roze….” tik ik de pakketten af. “Alleen eenpersoons. Rood. Alleen eenpersoons. En deze set hebben ze sowieso alleen voor kinderen.”
“Dat is toch veels te lief voor jou,” reikt hij mij een blauw hoeslaken aan in de goede maat.
“Ik hou van lief,” verzucht ik. “Maar in maart ga ik mij gedragen als de hoer van Babylon. Iedereen denkt ’t toch al.”
“Precies. Own the part.

“Zijn we onze date toch nog tussen de lakens geëindigd,” concludeert Louka op de roltrap.
“We doen wie het ’t eerste vies heeft!” roep ik iets te enthousiast. De tegenliggers kijken verstoord naar mij. “Als ik win, is het wel ’t einde van de vriendschap. Echt jammer.”
“Ik heb gezegd negers. Meervoud. En ’t moet wel for real zijn. Ik wil geen verhalen over iets dat de eerste de beste Griek ook nog wel klaar zou spelen.”

Buiten piept zijn telefoon. Het meisje vond het een leuk grapje.

 

 

 

My friend LS Harteveld ~ field report by Marieke

It’s been a year today, that I first rang the bell of my yoga teacher LS Harteveld.

“Ha! You look like an archaeologist!” she welcomed me as she opened the door. I inspected my clothes, but couldn’t detect any shovels or Sahara sand.
“Your bag is green, and you wear your strap across your chest,” LS Harteveld explained. “Maybe you were sent to dig up my sex life.”
I didn’t quite know how to respond to that, but toughened up and shuffled inside.
“I study anthropology,” I said.

LS Harteveld and I planned on writing together every day. She intended to finish her novel Mango, I needed to get my thesis done. My green bag held a laptop and two chocolate muffins.
“They’re for with our coffee,” I excused myself for bringing such an unhealthy snack. “If you eat sugar, that is.”
“Of course I do! And I love muffins!” she laughed. “What do you think of me? That I am one of those fungus girls?”

Fungus girls: Women, between 30 and 40, who do not eat sugar or other refined carbohydrates, because alternative medicine claims vaginal Candida has infested their organs.

LS Harteveld also enlightened me on the concept of male group masturbation, the preferred size of an erect penis (categorized on what you want to do with it), and the beauty of male genitals. She considered ignorance a threat to spiritual growth. Which was the only trait she shared with my Swami at the yoga ashram.

In March LS Harteveld found out her best friend had screwed her over big time. This was when she taught by example how to hate properly. (it involved exploding like Rumpelstiltskin on a daily basis)
In Summer she would ask me to lie in bed with her, to check if it was big enough for a lover and two cats. After this, she started dating dark men, up to 1meter 80.
In Fall she went on her first holiday in years, because she now had me to look after her diabetic cat.
At Christmas we introduced each other to our families.
On New Years Eve we shared our annual depression at home on the couch. It was our best New Years Eve in years.

LS Harteveld and I see each other nearly every day. We share muffins, love, clothes, and that small double bed. All platonic.

I still don’t throw tantrums the way she does. But I did notice I had become a bit more evil when I was at a party recently and someone declined a piece of cake stating with a hint of spiritual arrogance, that she lived without sugar. Before I knew it I heard myself ask:
“Let me guess: Candida?”